ΣΤΑΓΟΝΑ

​

Μια σταγόνα από καφέ
στα χείλη του χάρτινου ποτηριού
σκέτος και... γλυκός
με κανέλλα όμως
να οσφραίνεται το θάλπος
από ένα αντίο
που φοβήθηκε να ειπωθεί.
 

«Ήπια πολύ λίγο
Κάθισε να τον απολαύσεις».

​

​

​

ΕΟΡΤΑΣΤΙΚΟ

 

Παραμονή Χριστουγέννων
άφησα τα ποιήματά μου
στον πάγκο ενός κρεοπωλείου.
 

Το παιδί του χασάπικου
μου φώναξε πως τα παρέλαβε.
Ύψωσα ικανοποιημένη τον αντίχειρα.
– Πώς τα θέλετε; φώναξε.
– Όπως αγαπάτε, απάντησα σεμνά.
Τα παρέλαβα
μετά τα Χριστούγεννα
σε σπαλομπριζόλες.

​

​

​

ΕΠΑΙΤΙΣ

 

Μια νότα

Ένα στιχάκι

Μια λεξούλα

Μια ανάσα

​

​

​

ΨΕΜΑ

​

...και μην πεις
πως δεν περπατήσαμε αγκαλιά
πως δε ματώσαμε τα χείλη μας
σε κάθε πέτρα.
Μην το πεις.
Δε θα σε πιστέψει κανείς.
Ούτε ο εαυτός σου.

​

​

​

ΦΩΣ ΚΑΙ ΣΚΟΤΑΔΙ

​

...κι αν δεν υπάρχω
αναπνέει ανάμεσά μας
η Ύπαρξη.
Στο σκοτάδι μου.
Μακάριοι
αυτοί που ταξιδεύουν
προς το Φως.

​

​

​

ΜΑΘΗΜΑ ΠΟΥ ΞΕΧΝΩ

​

Ντύθηκα το στιχάκι σου
όπως στα δεκατέσσερα
μου φόρεσαν ένα μπουφάν.
Λαχτάρα της στιγμής.
Μου το είχαν προβάρει
να το χαρίσουν σε άλλο παιδί.

​

​

​

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΟ ΞΥΠΝΗΜΑ

​

Μπαλκόνι στο Ιόνιο
αγνάντι ουρανού και θάλασσας
κορμάκι στους ώμους
στα μαλλιά μια δαγκάνα
η ματιά στο βύθος χαμένη
του κυρ-Ήλιου ανάξια ερωμένη.

​​

​

​

ΣΤΗ ΓΙΟΡΤΗ ΣΟΥ

 

...και

μην ξεχάσεις

να με κεράσεις

σκέτο καφέ

γλυκό πέργαμο

και μια πικροδάφνη.

Χρόνια πολλά, παλιέ μου φίλε.​

​

​

​

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΙΗΜΑ

​

– Δε διάβασες
ποτέ
ένα στίχο μου!
– Εκδόσου, ρε μάνα,
να σε διαβάσω...
– Εκδίδομαι, αγάπη μου,
καθημερινά
...επί χρήμασιν.

​

​

​

ΑΠΟΔΟΜΗΣΗ

 

Και τώρα
που δεν έμεινε
ξύλο στο ξύλο
Τι;
Οι λέξεις.
Κατακάθισαν πούπουλα
απά σε νου και σπλάχνα
να γενούν τραγούδια.

​

​

​

ΠΡΟΓΡΑΦΕΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΓΡΑΦΕΣ

 

Στραγγαλίζουμε
τη σιωπή
μήπως ενδώσει.
Το έγκλημα
μπαίνει στο αρχείο
ελλείψει
αδιαμφισβήτητων πειστηρίων.
Το θύμα
φλερτάρει ασύστολα
με τον δικτάτορα.

​

​

​

ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ
 
Κατόπιν ωρίμου σκέψεως...
Αφήστε κατά μέρος
τα στιχάκια μου.
Ναρκοπέδιο είμαι
κι ο Ναρκισσισμός μου
ξόρκι στο Θάνατο.

​

​

​

ΑΠΟΚΑΡΩΜΑ

 

Απόκαμες
μακριά μου.
Γύρε στον καναπέ.
Λαχταράει
κι αυτός
να νιώσει το κορμί σου.
Όπως εγώ.

​

​

​

ΕΓΧΕΙΡΗΣΗ ΑΝΟΙΧΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ

Καρδιοχειρουργικό κέντρο.
Με το εξιτήριο στο χέρι.
– Οδηγίες;
– Αγάπα
όσο πιο πολύ μπορείς.
Ερωτεύσου.
Δίνε Της αιτίες να χτυπάει.

​

​

​

ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΕΠΟΧΗΣ

Δε μας πηγαίνει
το κρυφτό.
Τα πόδια στο κεφάλι
με κομμένη την ανάσα
αγωνία.
Παιδιάστικη τρέλα...
Να παίξουμε κάτι άλλο...
Ας πούμε σκάκι...
Εγκεφαλικά σημειωτόν βήματα!
– Και με τον “τρελό” τι κάνουμε;
– ...
– Ρουά ματ, γιατρέ.
Ας αρκεστούμε στον γκρινιάρη.

​

​

​

ΠΙΚΡΟ ΚΑΙ

 

Ε... και;
Ακαμψία
Ακρισία
Απαξία
Πικρό κάποτε και το Και.
Στερημένο
και
Στερητικό.

​

​

​

ΟΙ ΣΤΗΘΟΔΕΣΜΟΙ ΤΗΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ

– Γλυκύ μοι έαρ
χρυσά βρακιά
φοράει η κόρη μας;
Είχε έρθει ο λογαριασμός.
Ήταν αυτά
που εξόργισαν
την πατρική τσέπη.
Ήταν αυτά
που μου ζήτησε
να της αποθέσω
αντί λουλουδιών
στο ύστατο χαίρε.

​

​

​

ΤΟ ΦΟΥΞΙΑ

 

Το βρήκα
το μπλουζάκι.
Έσταζε ακόμα φούξια.
Και εκείνα
τα υπέρκομψα πέδιλα
που βούλιαξαν
στις πλαστικές βουκαμβίλιες.

​

​

​

ΓΝΩΜΑΤΕΥΣΗ

​

- Όχι!
Ποτέ
δεν αρρωστήσατε!
Απλά...
Κάποια βραδιά
στη σκοτεινιά
...χτυπήσατε!
Κι αντί ιώδιο στην πληγή
σας έρραναν ένα σταμνί
Σανέλ νούμερο πέντε.