Πάντα εσύ το πέτρινο άγαλμα και πάντα εγώ η σκιά
που μεγαλώνει
Το γερτό παντζούρι εσύ, ο αέρας που το ανοίγει εγώ
Επειδή σ’ αγαπώ και σ’ αγαπώ
Πάντα εσύ το νόμισμα κι εγώ η λατρεία που το
εξαργυρώνει

από ΤΟ ΜΟΝΟΓΡΑΜΜΑ του Οδυσσέα Ελύτη
εκδ. Ίκαρος 1996

​

 

 

ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ ΦΕΓΓΑΡΙ

 

Το φεγγαρόφωτο διείσδυσε στον ακάλυπτό μου.
Σου είπα:
«Πιάσε μου το χέρι, αγάπη μου,
να πετάξουμε μέχρι τον τελευταίο εξώστη».
Μου είπες:
«Σε ξεγελά, καλή μου, ο φθοριούχος
φωτισμός της απέναντι τράπεζας.
Έτσι κι αλλιώς πού θα τα βρίσκαμε τα φτερά;»

​

​

​

Η ΓΙΟΡΤΗ

 

Προετοιμασία...
Φεγγαροχυμένα μαλλιά
Γραμμένα μάτια
Ζωγραφισμένα χείλια
Φλογισμένα δάχτυλα
Άρωμα να ξυπνά τους υποδοχείς
Αγγελοκάμωτα ρούχα
Θρασεμένα στήθη
Ξεσηκωμένα κύτταρα
Προσμονή...
Τι κι αν ποτέ η γιορτή δεν έρθει
πεφιλημένε μου;

​

​

​

ΨΥΧΟΓΡΑΜΜΑ

 

Πώς να χαραμαδιάσει μια βραχύβια ψυχή
σ’ έναν εγκέφαλο κλειδωμένο από εξισώσεις
όταν όλες βγάζουν το ίδιο αποτέλεσμα;
Ένα συν ένα ίσον δύο.
Πώς να τινάξει χρυσόσκονη
σ’ ένα ανακυκλούμενο πένθος;
Ψιμυθιώνει τις άτονες πιτσίλες της
τεντώνει τις κουρασμένες κεραίες της
και κουβαλάει στα παραμορφωμένα πόδια της
νέκταρ με μηδέν αλκοόλ.

​

 

 

ΒΙΩΤΗ

 

Σύντροφος ρίψασπις
και σύντροφος κουρσάρος
κι οι κατιόντες εμπορευάμενοι
κι αναχωρητές
κι ο ψυχοθεραπευτής
γλυκόλογος και χρυσοπληρωμένος.
Αν δεν είναι ζωή
Δύο ζευγάρια μάτια
που δεν πρόλαβαν ακόμα να πετρώσουν.
Ο πόθος
που νανούρισα
Ένα ηλεκτρονικό ταγκό
που χόρεψα ερήμην σου.
Ο καπνός από το στριμμένο σου τσιγάρο
που έπεσε πάνω στα χαρτιά μου.
Τα σαλεμένα σου μηνύματα
που φωνάζουν φτου ξελευτερία.
Η μαρίδα δίπλα στο κατοστάρι
που ξύλιασε να περιμένει στη λαδόκολλα.
Τότε, πες μου, σε παρακαλώ
τι στο διάβολο είναι για μένα η ζωή;

 

 

​

 

ΕΙΣΕΡΧΟΜΕΝΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ

​

Αγκαλιά
με άδειο μοναχικό φλυτζάνι
τσαλακωμένο χαρτομάντηλο
λαίμαργο τασάκι για φτυσμένες γόπες
κι ένα ζευγάρι ψεύτικα σκουλαρίκια
τέλεια ταιριασμένα
κουρασμένα να μοστράρουν.
Χυμένη
σε ξεφτισμένο καναπέ
εκμαγείο του σώματος
το παίρνω
και το ζεσταίνω στον κόρφο μου.
Η ίδια εικόνα...
Αγοράκι με κερασένια χείλη
σε συνθετικό χλοοτάπητα
με κοιτάζει υπό γωνία ερευνητικά
χωρίς φακελάκι στα αναφούφουλα μαλλάκια του
να μου θυμίζει την ιδιότητά μου
και τις οριοθετήσεις σου.
Επιλογή: Μηνύματα
Επιλογή: Εισερχόμενα
Όλοι μου προσφέρουν εκπτώσεις.

​

 

 

ΑΠΛΑ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ

 

– Να γράψω ότι πάλι θυμήθηκα;
Ότι λύθηκα;
Ότι πια σώθηκα;

– Υπέρμετρη και αμετροεπής...
Τα ξέρει όλα!
Τα έχει μετρήσει όλα!
Εσύ ξεχνάς
πως άπειρο συν ένα ίσον άπειρο.
Και εκείνος θυμάται
ότι ένα και μηδέν και μηδέν
έφτασε στο εκατό.
Και κάποιος του πήρε το ένα
και του έμειναν τα μηδενικά
μεγάλα
καθαρά
λυπημένα
σαν τα μάτια σου.
Ανεβαίνει στο βουνό
με ένα σκυλί
δεμένο με σκοινί
τουφέκι και σφυρίχτρα.
Κυνηγά τη ζωή του.
Άνθρωπος σκυλί!
Σκυλί και άνθρωπος ένα.
Τα σκυλιά γαβγίζουν όπου τρώνε.
Δε χωρά άλλη εκμηδένιση.
Κοιμήσου!

​

Χέρι ζητιανιάς σού απλώνεται

και ξεχνάς ότι πάντοτε ήσουν ελεήμων.

Ένα κι ένα κάποτε και στη ζωή κάνουν δύο.

Καληνύχτα!

 

 

​

ΠΑΡΑΠΟΝΟ

 

Μιλάμε ώμο με ώμο
σα διακινητές σκόνης σε παγκάκι.
Μιλάμε φωναχτά
για να ακούν όλοι
σα να μην έχουμε τίποτα να κρύψουμε.
Βρισκόμαστε
στον ασφαλή χώρο ενός γραφείου
κι αναπνέουμε
τον κενόλογο αέρα ενός καπνιστηρίου.

 

Μη με αγκαλιάζεις
Μη με φιλάς.
Κάθισε απέναντί μου
Βάλε κι ένα τραπέζι ανάμεσά μας
αν θέλεις.
Κοίταζέ με
να μιλάμε ίσια στα μάτια
πάνω από δύο φλυτζάνια
μυρωδάτο καφέ
και να αχνίζουν οι λέξεις

 

​

 

Η ΠΕΙΝΑ

 

Πεινούσα...
μα ντρεπόμουνα να στο πω,
χορτάτο ανάμεσα σε χορτάτους.

 

Περνούσες...
Μαγιά
έβγαλες και μου ’δωσες
που σου ’χε περισσέψει.
Κανείς δε χορταίνει με μαγιά.

 

Ένα ψωμί
ανεβατό
αχνιστό
μοσχοβολιστό γέννησα.
Κανείς δε χορταίνει με μαγιά.
Μα ούτε και το πικρό ψωμί καταπίνεται.

 

Ένα αντίδωρο
θα με ξεγελούσε εκείνο το μεσημέρι.

​

 

 

3χ = 0

 

Ένα ροζ
ασβεστώνει τα λαγούμια του μυαλού.
Ένα κίτρινο
κλειδώνει της ψυχής τα περάσματα.
Δύο άσπρα με χαραγές
το ένα υπναγωγό, το άλλο αντικαταθλιπτικό.
Κι αύριο
κανείς δε θα καταλάβει
πως και τα όπλα μου
και το τριαντάφυλλο στην κάνη σου
είναι χημικά.
 

Κι εκείνη,
βαριά φιγούρα
χωμένη στην ατημελισιά της
χαλκέντερη και χαριτόλογη
με το ένα μάτι στο μικροσκόπιο
και το άλλο στο χαλασμό μου
με το ένα χέρι υπογράφει
πιστοποιητικά ζωής και θανάτου
και με το άλλο πιέζει τρυφερά το απόστημα
μέχρι να βγει αίμα καθαρό.
 

Κι εγώ
χύνομαι στη χαρτούρα μου
που καταβροχθίζει τις μύτες των μολυβιών μου
και χορταίνει την πείνα μου.

Κι αυτή η εξίσωση...
Όσα χ κι αν της βάλω
πάντα μηδέν να μου βγάζ​ει…

​

 

 

ΟΡΦΑΝΟΣ ΠΟΘΟΣ

​

Προσχηματική καλημέρα στριμωγμένη
ανάμεσα σε απενοχοποιητικές σημειώσεις
και αμήχανο καφέ
σε αδηφάγες ματιές
και πεινασμένα αυτιά.
 

Άλλη μια μέρα από τη ζωή μου σκορπιέται
άσπιλη, αμόλυντη, άχραντη
πάνω στα πλήκτρα του υπολογιστή σου
που παράπονο δε θα ’χει
γιατί χορταίνει απ’ τα μάτια σου.
 

Και τα μεσημέρια
τα χέρια σφίγγουν χερούλια από μαύρες τσάντες
και τις πλάτες τις αγκαλιάζουν μπουφάν
και τα στήθη περιμένουν σφιγμένα σε άσπρα
πουκάμισα
και τα χείλη μαραμένα ψιθυρίζουν το αντίο

 

​

 

ΟΛΑ ΚΑΛΑ

 

Καλημέρα
Καλή εβδομάδα,
Καλό μήνα
στον αέρα
υπηρεσιακά και συρματοπλεγμένα
ξανοσταίνουν τη ζωή μου
αδειάζουν τη λαχτάρα μου
στο καλάθι των αχρήστων.
 

Πού χάθηκαν οι λέξεις
οι στοχεμένες
οι ευωδιαστές
οι βατιστένιες;
Πού χάθηκε το αλατοπίπερο
της ανελέητης πεζότητας;
 

Δεν τις θέλω τις καλημέρες σου
Τις καληνύχτες σου θέλω.

​

 

 

ΚΕΡΚΟΠΟΡΤΑ

 

Ένα γεια
πλανιέται βαριά
χτυπά στην τζαμαρία
που τρυγάει τον πρωινό ήλιο.
Φευγάτο βλέμμα
φευγαλέα ματιά
Ένα αντίο
πέφτει στο δάπεδο
που το ζηλεύω.
Έτσι απλά
Για να μη μιλήσουμε για απόσυρση
Για να μη μιλήσουμε για απουσία
Για να μη μιλήσουμε για τέλος
Μια κερκόπορτα άφησέ μου.

​

 

 

ΚΥΚΝΕΙΟ

​

Δυο φιλιά στον αέρα
αθλητής απροπόνητος
σε βαλβίδα εκκίνησης
έλαβα θέση!
Κι ο αγώνας ξεκίνησε
κι ο κάματος σφύριζε
σε εκπτώσεις
και πτώσεις.
Για μια ήττα περίτρανη
για ένα σύννεφο σκόνης.

 

 

​

ΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ

 

Βράδιασε...
Πόσους ενιαυτούς
κράτησε η μέρα αυτή;
 

Ήταν ο ήλιος ψηλά
όταν απόθεσε στα βότσαλα
τα άνεργα πόδια μου
τα χαρτιά και τα μολύβια μου
σίγουρος
ότι κάτι αλλιώτικο
ταράζει τις φλέβες μου.
 

Βράδιασε...
Πόσους ενιαυτούς
κράτησε η μέρα αυτή;
 

Έγινα άνθρωπος
γυναίκα
έφηβη
αντίστροφα και ετεροχρονισμένα
χωρίς μια βόλτα στη θάλασσα
χωρίς ένα λαγαρό πόθο
χωρίς αιτήματα.
Μόνο με... θεωρήματα!
 

Βράδιασε...
Πόσους ενιαυτούς
κράτησε η μέρα αυτή;
 

Άνοιξες χωρίς χελιδόνισμα.
Καλοκαίρια
χωρίς τον αλμυρό σου ιδρώτα
στα φρυγμένα χείλη μου.
Φθινόπωρα χωρίς ανατριχίλα.
Χειμώνες χωρίς ζεστό κοντανάσαμα
στα μαργωμένα μέλη μου.
 

Νύχτωσε...
Χωρίς την πνοή του Πλάστη μου
Σε λίγο θα έρθει ο κύριός μου
να με παραλάβει.